ICD Learning Day: Mens is ultieme flexibele machine

Nieuws | 5 december 2019

Home
Nieuws
Nieuws
ICD Learning Day: Mens is ultieme flexibele machine

Medewerkers van de bedrijven van Innovatiecluster Drachten bespreken de resultaten van hun eigen R&D-projecten.

Als een soort indoor braderie gonst het tijdens de jaarlijkse ICD Learning Day in het auditorium van Philips in Drachten. Medewerkers van de bedrijven van Innovatiecluster Drachten bekijken en bespreken de resultaten van hun eigen R&D-projecten. Een jaar lang hebben ze ‘gesleuteld’ aan technische uitdagingen en vandaag tonen ze hun bevindingen. Aan elkaar, want soms gaat het om innovaties waar een concurrent jaloers van wordt.

‘I haven’t failed. I’ve just found 10,000 ways that won’t work’. De suggestie in deze uitspraak van Thomas Edison, dat veel fouten maken nodig is om te innoveren, deelt programmamanager Joost Krebbekx niet. Innoveren is het organiseren van zoveel mogelijk toeval, houdt hij een kleine honderd deelnemers aan de ICD Learning Day in zijn inleiding op het programma voor. Dat is precies wat er donderdag 28 november bij Philips in Drachten gebeurt. Techneuten van 21 hightechbedrijven uit Noord-Nederland proeven elkaars nieren. Met korte pitches over hun projecten en feedback tijdens de ‘free flow’.

Paperless

,,Hé Ben, fijn dat je er weer bent. Vier weken geleden ben je hier voor het laatst geweest. Er zijn enkele wijzigingen in de assemblage van de hydraulische arm. Enkele onderdelen moeten anders worden opgebouwd. Ik zal je laten zien hoe dit moet.’’ Ben Scholtanus, operations manager bij Neopost, schetst een beeld van een ‘paperless factory’. ,,Dit gebeurt als ik na mijn vakantie inlog aan de productieband. Het systeem houdt bij wat ik de laatste keer gedaan heb en geeft zodoende de juiste feedback om aan het werk te kunnen. Zo mis ik nooit meer een overdracht van een collega en kijk ik ook niet vreemd op van nieuwe onderdelen in de bak.’’ Samen met R&D-managers van Variass, Norma, Ventura Systems en Photonis werkt Ben aan een oplossing voor de vraag: hoe krijg je de juiste informatie over een product, op het juiste moment bij de juiste mensen. Dit gaat over veel meer dan werkinstructies op een scherm. Het gaat over het verbinden van alle beschikbare data van een product, dat uitmondt in een compleet beeld van ontwerpproces tot productieproces tot aan het gebruik van het eindproduct.

Meer dan instructies

Ben geeft een voorbeeld. ,,Met onze couverteermachines verzamelen klanten documenten, die worden gevouwen, in een envelop gestoken en krijgen een adressticker met barcode. Sensoren in het apparaat houden cruciale onderdelen in de gaten op slijtage en signaleren ook storingen en fouten. Gekoppeld aan internet komt deze informatie bij ons binnen.’’ De uitdaging is volgens Ben om de juiste informatie over fouten en slijtage bij de productontwerpers te krijgen, zodat ze er voor een nieuwe versie rekening mee kunnen houden. ,,Daarna moeten ontwerpers het gewijzigde ontwerp in een nieuw assemblageschema zetten, waarna inkopers moeten weten welke nieuwe onderdelen ze moeten bestellen. Tenslotte moeten de wijzigingen over nieuwe onderdelen of de volgorde van assemblage bij medewerkers aan de productielijn terechtkomen. En dat allemaal het liefst zo snel als mogelijk, om het product te verbeteren en de kosten zo laag mogelijk te houden.’’ Ben is ervan overtuigd dat door de ‘paperless factory’ niet alleen de kwaliteit van het product toeneemt, maar ook de time to market afneemt. ,,Het tempo van wijzigingen aan je producten neemt toe en dus de kwaliteit van je data. Medewerkers bouwen op ervaring en kijken niet meer naar instructies. In de ‘paperless factory’ krijgen medewerkers naast instructies meteen uitleg waarom en hoe. Dit betekent dat je nooit meer 20 jaar hetzelfde doet.’’

Flexibele productie

Niet alleen processen worden beter en slimmer in een smart factory, ook machines ondergaan een gedaanteverwisseling. Ze worden met elkaar en het internet verbonden en uitgelezen, voor een goed beeld van wat er werkelijk in de fabriek gebeurt. Processen worden geoptimaliseerd, doorlooptijden verkort en het werk efficiënter gedaan. Jan Jacob Mosselaar, systeem architect bij FMI, werkt aan een ‘multidisciplinaire architectuur’ om flexibele productie mogelijk te maken. Zijn uitdaging? Flexibele machines menselijke eigenschappen geven. ,,Bijvoorbeeld inspringen op plotselinge gebeurtenissen, zelflerend vermogen en situaties inschatten. Eigenlijk is de mens de ultimate flexibele machine, dus laten we vooral goed naar onszelf kijken.’’

Blokken

Een robotarm met een grijper pakt producten van verschillend formaat vast en plaats ze op een ander product. De handelingen lijken willekeurig gekozen, maar niets is minder waar. De arm werkt secuur en trefzeker. Twijfel over het formaat of de plaatsing van het product is er niet. Jacob legt uit. ,,Robots moeten weten wat ze moeten beetpakken, daarom vullen we hem met parameters van buitenaf. Zo wordt hij flexibel.’’ Toch kun je niet eindeloos doorgaan met het flexibel maken van een robot. Bovendien zijn niet alle variabelen altijd vooraf bekend. Daarom wordt er gewerkt met zogenaamde ‘bouwblokken’. ,,Deze blokken automatiseer je en pas daarna flexibiliseer je door er afwisselend gebruik van te maken. Het voordeel is dat je blokken uit eerdere machines kunt gebruiken. Losse units bouwen kan ook, met ieder hun eigen standaard, die uitwisselbaar zijn en bruikbaar in verschillende machines.’’ Of flexibilisering oneindig door kan gaan? ,,Nee, er is ergens een grens. Het flexibel maken van machines is duur. Bovendien is het vaak praktischer om meerdere machines te hebben die specifieke taken uitvoeren. Je hebt toch nooit alle functies tegelijk nodig.’’

Overzicht ICD R&D-projecten