Hij heeft minister-president Mark Rutte gezien, inktvisorganen gegeten en doet boodschappen in een spiksplinternieuwe BMW. Ondertussen gaat zijn onderzoeksproject met zelfgemaakte piëzo-elektrische nanofiber sensoren aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Boston gestaag door. Deel twee van de belevenissen van Julian Bos.

Deel 2 – Ingeburgerd

Sinds mijn laatste update is er een nieuwe huisgenoot mijn Ashdown-kamer binnengewandeld. De kamer is altijd al een ‘two-bedroom’ kamer, waarvan de tweede slaapkamer op slot is sinds ik gearriveerd ben. Mijn nieuwe huisgenoot Gabriel komt uit Singapore en blijft de komende twee jaar voor zijn masterstudie Financial Engineering aan MIT Sloan School of Management. Gelukkig kunnen we goed met elkaar opschieten en zo is het bovendien een stuk gezelliger in de anders wat eenzame kamer. 

Gabriel heeft ook allerlei elektronica meegenomen. Een Oculus Rift, een desktopcomputer, Nintendo Switch en een projector die we gebruiken voor games en films. Bovendien heeft hij de beschikking over een auto die zijn vader hier twee jaar geleden heeft gekocht voor zijn broer. Die gaat na zijn studie weer terug naar Singapore. De auto blijft hier, zodat Gabriel er de komende twee jaar gebruik van kan maken. Gabriel vertelt dat auto’s in Singapore erg duur zijn, dus toen zijn vader de prijzen van auto’s in Amerika zag heeft hij meteen een splinternieuwe BMW-3 gekocht! Nu kunnen we overal heen rijden, wat ook handig is met boodschappen doen, al is Amazon Prime ook erg handig.

Onderzoeksproject

Met het project gaat het inmiddels wat beter. Ik heb een speciale houder ontworpen en verschillende onderdelen daarvan met behulp van computerprogramma SolidWorks en 3D geprint. Deze houder houdt een ‘fairing’ vast, een dunne metalen balk die er in de doorsnede een beetje uitziet als een vliegtuigvleugel. Hier zit de piëzo-elektrische sensor onderaan bevestigd. De gestroomlijnde fairing zorgt ervoor dat er minder waterwervelingen worden gegenereerd achter de fairing, die dan weer vibraties veroorzaken en de output van de sensor kunnen beïnvloeden. De hele constructie is hangend aan het ‘towing tank’ platform gemonteerd en achter een cilinder geplaatst die ook aan het platform zit. Dit soort experimenten, waarbij eigenlijk twee objecten aan het ‘towing tank’ platform vastzitten, zijn hier nog niet eerder uitgevoerd. De ‘towing tank’ is tot nu toe alleen gebruikt om de effecten van waterwervelingen op cilinders en andere vormen te onderzoeken, door naar de krachtdata te kijken die wordt gemeten door een sensor in de cilinderhouder. Ik heb al heel wat tests uitgevoerd en een mooie bijkomstigheid is dat ik nu wel aardig kan omgaan met de Artificial Intelligence Towing Tank. Zo zijn alle sensoren getest en gaan we nu verder met de sensor die de hoogste elektrische output opwekt. Helaas is die elektrische output minder hoog dan gehoopt (100 mV), al helemaal vergeleken met de veel hogere elektrische output van de sensor in de Ocean Grazer golftank van de Rijksuniversiteit Groningen. Momenteel probeer ik uit te zoeken hoe dit veroorzaakt wordt. De resultaten zijn nog niet perfect, maar er is verder nog genoeg te doen op het gebied van computersimulaties en andere experimenten, zoals een elektrisch circuit aan de sensoren koppelen om met behulp daarvan de power output te identificeren. Ik ben geen elektricien, dus van dit soort onderwerpen heb ik geen kaas gegeten. Net zoals hydrodynamics bijvoorbeeld, wat een van de meest belangrijke onderwerpen is op de MIT Sea Grant afdeling. Dit is natuurlijk best lastig, maar het vormt ook een mooie uitdaging en mogelijkheid om mijn kennis te verbreden en om me zo meer te verdiepen in verschillende onderwerpen. Dat kan ik dan weer met elkaar combineren om zo tot een oplossing voor bepaalde andere problemen te komen. Als uiteindelijk toch blijkt dat de sensoren via waterwervelingen te weinig energie opleveren, gaat mijn supervisor van de RuG wellicht nog een paar piëzo-resistive sensoren opsturen die ik hier kan testen in de MIT Sea Grant towing tank. Deze piëzo-resistive sensoren werken anders dan de piëzo-electric sensoren en zouden meer energie kunnen opwekken in combinatie met waterwervelingen.

Inktvisorganen

Naast het onderzoek vinden Gabriel en ik voldoende tijd om leuke dingen te doen. Zo zijn we naar het Museum of Fine Arts in downtown Boston geweest. Dit museum kan worden vergeleken met het Rijksmuseum in Amsterdam. Het is echt heel groot en zijn allerlei verschillende tentoonstellingen waaronder een Nederlandse met Delfts blauw. Er hangen ook enkele beroemde Nederlandse schilderijen van Vermeer, Van Gogh en Rembrandt. Natuurlijk verkennen we Boston ook steeds meer. In Chinatown hebben we dumplings gegeten en vreemde Chinese desserts. Gabriel is een keertje thuisgekomen met Chinees eten dat ik volgens hem moest proberen. Toen ik het eenmaal op had, bleek ik onder andere gefrituurde inktvisorganen te hebben gegeten. Gelukkig smaakte het prima, zolang je maar niet weet wat erin zit.

Super Mario

Ook hebben we de Quincy Market, Faneuil Hall en de Copley Square Farmer’s Market bezocht en zijn we in heel wat shoppingcenters en malls geweest. Cambridge Side Galleria bijvoorbeeld telt meer dan 100 winkels en restaurants, van elektronica tot aan kleding en hapjes. In het Science Museum hebben we een vandegraaffgenerator of bandgenerator gezien waarmee demonstraties worden gedaan. Het licht wordt dan gedimd waarna je enorme elektrische schokken kunt zien. Behalve zien kun je ze ook horen. Door het gebruik van verschillende frequenties zijn de schokken zowel te zien als te horen op de melodie van Super Mario. En om de skyline van Boston goed te bekijken zijn we naar de top van een van de hoogste gebouwen in de stad gegaan.

Een dagje strand kan met temperaturen van rond de 30 graden Celsius natuurlijk niet ontbreken. Met de European Club zijn we met de trein naar het strand van Manchester-by-the-Sea geweest. In dit pittoreske dorp is ook de gelijknamige film Manchester by the Sea opgenomen. Achter het strand staan bomen, groene planten en struiken wat samen met het gouden strand en het blauwe water een heerlijk tropisch gevoel geeft. Voordat we het doorhadden was het alweer tijd om de trein terug naar Boston te pakken. Ook hebben we de bekende Samuel Adams lokale bierbrouwerij bezocht en verkoeling gezocht bij ijssalon Toscanini die volgens de New York Times het beste ijs ter wereld maakt. Of dat klopt weet ik niet, maar het ijs smaakte heerlijk!

Nóg Amerikaanser!

Omdat het leuk is om te doen proberen we ook zoveel mogelijk Amerikaanse fastfoodketens aan de Oostkust af te gaan, zoals Taco Bell, Wendy’s en Five Guys. Maar fastfood is niet het enige dat we eten, ook proberen we een lokale delicatesse van New England, de Lobster Roll. Met de European Club hebben we gegeten in een zeevruchtenrestaurant in de haven. Daarna zijn we doorgelopen naar een bioscoop om met elkaar een film te kijken. Met bacon popcorn met gesmolten boter in de hand – Amerikaanser wordt het niet – komen we in een filmzaal met megagrote stoelen voorzien van verwarming en achteroverleunfuncties. Het kan dus nóg Amerikaanser! Op 4 Juni doen we tijdens de Independence Day met de MIT visiting student vereniging (VISTA) de hele dag gezellige spelletjes onder het genot van hapjes en drankjes en sluiten we natuurlijk af met een barbecue.

Slimme kinderen

Naast de uitstapjes en het verkennen van Amerika, geef ik na de experimenten voor mijn onderzoeksproject ook rondleidingen en demonstraties aan verschillende groepen middelbare scholieren. Een aantal zeer slimme maar minderbedeelde scholieren van verscheidene middelbare scholen zijn een paar dagen op bezoek geweest om te kijken hoe alles op MIT verloopt. Ik heb ze vertelt over hoe ik daar terecht ben gekomen en wat mijn project inhoudt. Ook heb ik ze een rondleiding gegeven om de verschillende faciliteiten van Sea Grant te laten zien. Zo heb ik demonstraties van experimenten in de ‘towing tank’ laten zien. Dat vonden ze erg interessant! Wellicht komen deze slimme kinderen hier over enkele jaren ook terecht, om in soortgelijke projecten mee te doen.

Verder is het nogal rustig op de Sea Grant afdeling. Mijn ‘weekly’ supervisor is namelijk in China, de directeur zit momenteel in Griekenland en professor Consi is met vakantie. Ik probeer mijn experimenten gewoon voort te zetten, maar dit gaat wel moeizaam met minder feedback en supervisie. Ik heb trouwens een Harvard-ID kaart bemachtigd, zodat ik af en toe in alle rust bezig aan mijn project kan werken in de beroemde Harvard bibliotheek.

Rutte

Naast studenten uit allerlei landen heb ik inmiddels ook flink wat Nederlanders ontmoet. Ik kan hier soms gewoon Nederlands praten, zoveel Nederlandse studenten lopen er hier rond. Dat had ik niet verwacht. Natuurlijk is het niet erg om Engels te praten, wat hier natuurlijk wel gewoon de voertaal is, maar mijn Nederlands houd ik ook bij door de Skypen met mijn vader en mijn zusje in Nederland. Helaas kunnen ze niet zomaar even langs komen, maar zo kunnen we elkaar toch zien en spreken. Over Nederlanders gesproken, onze minister-president Mark Rutte is na zijn bezoek aan Donald Trump in Washington ook nog even hier in Boston geweest. Hij is bij Boston Dynamics en het MIT Artificial Intelligence lab op bezoek geweest en heeft aansluitend het Museum of Fine Arts bezocht. Zijn programma stond op internet, dus ik ben naar hem toegegaan en heb ik zowaar de minister-president van Nederland hier in Boston gezien! Alles was afgezet en ik had geen enkele kans om even met hem te praten, maar ik heb hem in ieder geval gezien.

Edgerton House

De komende tijd ga ik gestaag verder met het project en probeer ik natuurlijk ook nog meer van de omgeving te zien! Verder moet ik binnenkort verhuizen, aangezien mijn sublease in MIT Ashdown er alweer bijna op zit. Gelukkig heb ik een mooi plekje in MIT Edgerton House gevonden op maar een paar honderd meter van Ashdown en dus nog steeds zeer dichtbij MIT Sea Grant. Hier verblijf ik tot 8 september, waarna ik weer een nieuw plekje moet zien te vinden tot eind september. Volgende maand stuur ik weer een update! En dan zit het avontuur er alweer bijna op. De tijd vliegt voorbij, maar tot die tijd maak ik er uiteraard het beste van.

Julian Bos

De studiebeurs van Julian wordt mede mogelijk gemaakt door FB Oranjewoud.